Surfen op de golf van de vooruitgang

Dr. Chaves ziet geneeskunde een bron van vernieuwing en voortdurende vooruitgang. Ze ziet teamwork als aanvullend en verrijkend.

De Oogkliniek in Waterloo. Een huis tussen de andere, in een mooie straat, tegenover het park. Een inkom met veel licht, een wachtzaal, een ontvangstbalie, witte muren. Hier werkt Alessandra Chaves, gespecialiseerd in oogheelkunde.

En meer bepaald in de behandeling van cataract en afwijkingen aan het hoornvlies die het zicht doen afnemen en daardoor ook de levenskwaliteit. ‘De chirurgie in mijn domein heeft enorme vooruitgang geboekt’, vertelt ze. ‘Dat houdt mijn job spannend. Maar hoe open ik ook sta voor vernieuwing, een kritische houding blijft belangrijk.’

Alessandra werd geboren in Salvador de Bahia, in Brazilië. In 2005 volgde ze haar grote liefde naar België. Haar man leerde ze kennen in Brazilië waar hij haar vroeg om mee te gaan op een humanitaire missie in Senegal van liefdadigheidsorganisatie Médecins du désert.

‘Ik heb daar heel wat cataractoperaties uitgevoerd. Ter plaatse moesten we het doen met wat we ter beschikking hadden, omdat zelfs iets essentieels als drinkwater ontbrak. Ik had alleen ontsmettingsalcohol om voor elke operatie mijn handen te wassen! We waren met drie chirurgen in het kleine gezondheidscentrum van Mbour, ten zuiden van hoofdstad Dakar. Twee weken lang hebben we heel hard gewerkt: we voerden tussen de twintig en dertig operaties per dag uit!

Tijdens die missie heb ik mijn man beter leren kennen. En zo ben ik naar België gekomen. Op dat moment stelde het ziekenhuis van Saint-Luc me voor om hun team te versterken.’ Alessandra vond dus een opdracht waarbij ze patiënten kan verzorgen, en waarin ze zich echt om de mensen bekommert. Die drang zit al van kleins af in haar.

Dr. Chaves

 

In het algemeen is geneeskunde een bron van vernieuwing en voortdurende vooruitgang.

‘Voortdurend bijscholen’

Alessandra Chaves begon haar studie geneeskunde aan de universiteit van São Paulo, de economische hoofdstad van Brazilië. Na het behalen van haar diploma nam ze deel aan een wedstrijd om een specialisatiecursus te volgen. Ze koos voor een opleiding (laser)behandeling van cataract en het hoornvlies.

Vervolgens combineerde ze een fellowship in Montréal, Canada, met een sollicitatie in São Paulo – een soort preselectie waarbij oogartsen in spe in de praktijk konden laten zien wat ze waard waren. Ze beleefde enkele heel zware jaren, waar ze nog tien keer gemotiveerder uitkwam.

‘De universiteit van São Paulo is internationaal gerenommeerd voor haar expertise in oogheelkunde. Ik heb er een uitzonderlijke opleiding gekregen in mijn subspecialiteit, de behandeling van cataract via laser. Als ik die vergelijk met opleidingen in andere landen, is die gewoon top. Bij mijn stage aan de universiteit van Montréal had ik zelfs al meer ervaring met de laser dan de professor, die van Harvard kwam! Dat jaar hebben we heel boeiende wederzijdse leermomenten gehad.’

Haar specialisatie heeft vijf jaar geduurd, bovenop de zes jaar basisgeneeskunde. ‘In deze job blijf je je echter bijscholen’, benadrukt ze, ‘via het volgen van congressen, seminaries en postuniversitaire opleidingen. Toen ik mij later in België kwam vestigen, wilde ik in die richting verder, vooral omdat ik het op menselijk vlak zeer verrijkend vind om te werken met jonge mensen die zich daarin willen specialiseren. Zo kunnen we onze kennis delen en bijdragen aan de professionele opleiding. In mijn vakgebied zijn er altijd nieuwe dingen te leren.

In het algemeen is geneeskunde een bron van vernieuwing en voortdurende vooruitgang. Ik vind het heel interessant om voortdurend uitgedaagd te worden, het is leuk om mee te kunnen surfen op die golf.’

Zoals grijze haren

Na die verrijkende stage aan de McGill University in Canada, keerde de oogarts in 2001 terug naar haar vaderland, waar ze haar eigen privépraktijk opende. Ze leidde er ook andere artsen op, onder wie de man die later de fakkel van haar zou overnemen wanneer ze zich definitief in België vestigde. De voorstelling van haar doctoraatsthesis, gewijd aan ‘De verandering aan de oogoppervlakte’, was daarbij het sleutelmoment. ‘Cataract is een vertroebeling van het zicht, het is een natuurlijk proces dat hoort bij het ouder worden’, legt ze met veel overgave uit. ‘Met de leeftijd ontsnapt er dus niemand aan cataract. Maar dit kan verholpen worden met een snelle en efficiënte operatie. Ik probeer die interventie, die zeer invasief lijkt, uit te leggen en de sfeer wat te ontspannen.

Ik maak grapjes, ik zeg dat het is zoals met grijze haren: dat er niets aan te doen is.

Heading

Ik maak grapjes, ik zeg dat het is zoals met grijze haren: dat er niets aan te doen is.’ Alessandra vertelt haar persoonlijke ervaringen heel rustig, alsof het om de meest banale gebeurtenissen gaat. Toch is deze jonge vrouw zo professioneel en gedreven – dat moet wel als je tegelijk blijk moet geven van een heel sterke mentale motivatie en een heel hoge oogheelkundige specialisatiegraad.

De zware weg die ze al heeft afgelegd, met jaren van hard werk, was echter niet meer van tel toen ze in België aan de slag wilde gaan. Het begin van een ware calvarietocht.

‘Mijn diploma was hier niet geldig. Toen het diensthoofd mij vroeg om laserspecialist voor hoornvlies te worden in het ziekenhuis, heb ik mijn opleiding deels opnieuw moeten doen. Ik moest een deel van mijn examens nog een keer afleggen, een aantal hervalideringen aanvragen van mijn artsen- en oogartsendiploma’s, én ik moest het laatste jaar van mijn assistentenopleiding volgen in Saint-Luc. En daar kwam ook nog eens het grootste kennisexamen bij: het European Board of Ophthalmology Diploma. Dat is een examen dat elk jaar plaatsvindt voor jonge gediplomeerden uit landen van buiten de Europese Unie.’

Dit hele validatieparcours heeft in totaal vijf jaar geduurd. ‘Het was heel vermoeiend, ook al omdat ik mijn praktijk in Salvador nog een paar jaar gehouden heb. Dat was nodig in die overgangsperiode waarin ik mijn diploma moest gelijkstellen. Eens dat laatste gelukt was en ik aan mijn assistentenjaar in Sint-Lucas was begonnen, moest ik op zoek gaan naar een betrouwbare persoon om mijn Braziliaanse praktijk over te nemen. Die praktijk was natuurlijk mijn kindje, en ik wilde het niet aan de eerste de beste geven’, lacht ze.

Het moederschap is een nobele missie, die je niet zomaar van je afschuift.

‘Open en kritisch tegelijk’

Vandaag de dag is Alessandra perfect geïntegreerd in België. Ze heeft een charmant Braziliaans accent, een levendig en vrijgevig temperament en een plichtsbesef dat haar nooit in de steek laat. Ze verdeelt haar tijd tussen het universitaire ziekenhuis van Saint-Luc, waar ze een derde van haar tijd doorbrengt, en de Oogkliniek van Waterloo, waar ze de rest van de tijd consulteert. Naast haar professionele bezigheden is ze een drukbezette mama van een vierjarige tweeling: Julie en Gabriel.

‘Je tijd verdelen tussen het werk en de kinderen is complex, en je krijgt er een beetje een schuldgevoel van. Ze worden zo snel groot! Ik wil niet het gevoel hebben dat ik mijn kinderen niet ken: Het moederschap is een nobele missie, die je niet zomaar van je afschuift. Toch vind ik het heel belangrijk om mijn privéleven te kunnen combineren met mijn professionele bezigheden.’

Er komt een engeltje voorbij, of nee, twee bengeltjes. Alessandra glundert. Ja, ze is een mama die, zoals alle moeders met een boeiend beroepsleven, zou willen dat er 48 uur in een dag zitten. Maar helaas, ondanks de technologische vooruitgang is dat nog steeds niet mogelijk. Waar wél concrete vooruitgang in wordt geboekt, en waar Alessandra veel voldoening uit haalt, zijn behandelingen voor het hoornvlies, haar specialiteit.

‘De innovaties in zowel het ziekenhuismilieu als de privékliniek zijn heel effectief. Op het vlak van beeldvorming heeft de geneeskunde in het algemeen, en de cataractchirurgie in het bijzonder, de laatste twintig jaar enorme sprongen voorwaarts gemaakt. Hoornvliestransplantaties, die ook tot mijn domein behoren, zijn ook fel veranderd, vooral wat chirurgische technieken betreft. Ik moet weliswaar toegeven dat ik een beetje conservatief ben: als er een nieuwe techniek komt, kijk ik liever eerst even de kat uit de boom dan dat ik meteen op de eerste rij ga staan om ze uit te proberen. Ik wacht op publicaties en resultaten van bekwameprofessionals die ik ken, voordat ik ze ga toepassen.

Ik ben van nature voorzichtig: ik sta open voor vernieuwing, met een kritische kijk en geest.

Ik ben van nature voorzichtig: ik sta open voor vernieuwing, met een kritische kijk en geest.’

Deze houding en ernst vormen de basis van haar loopbaan aan het universitaire ziekenhuis Saint-Luc en als oogchirurg in de Oogkliniek, waar ze in een team van acht specialisten werkt.

‘Ieder van ons leeft echt voor zijn werk. Iedere oogarts hier heeft een specialiteit: we kunnen dus met recht en rede zeggen dat hier echt sprake is van een samenwerking van specialisten uit verschillende domeinen. Daardoor kunnen we de patiënten die naar hier komen laten behandelen door de specialist die ze nodig hebben. We werken hier in een horizontale structuur: we vullen elkaar aan.’

Toch is er één ding aan haar job waar ze haar neus voor ophaalt. ‘Ik verafschuw administratie. Wat ik echt leuk vind, is mijn job. Ik wil de levenskwaliteit en de kwaliteit van het zicht van mijn patiënten verbeteren.’ Mooier kan deze buitengewone vrouw haar engagement niet samenvatten.

Ieder van ons leeft echt voor zijn werk. Iedere oogarts hier heeft een specialiteit

Benieuwd naar meer verhalen van vrije beroepen?

Barbara Claeys
Barbara Claeys

Blog

Mijn bedrijf is gehackt. Wat nu?

Hoe afhankelijk zijn we van informatica? En wat zijn de risico's? Vanuit enkele concrete situaties geven we u graag tips en tricks!

Het belang van voorafbetalingen in boekjaar 2024

Uw vennootschap is niet verplicht om voorafbetalingen te doen. Wanneer uw vennootschap echter niet of onvoldoende voorafbetalingen doet, riskeert u een belastingvermeerdering. Hoe vermijdt u deze vermeerdering? U leest het hier.

Eén wereld, duizend vrouwen

Op 8 maart vieren we Internationale Vrouwendag. Ook bij Bank Van Breda laten we deze dag niet zomaar voorbijgaan. Wat betekent deze dag voor vrouwelijke ondernemers en vrije beroepen?

Lees meer updates