Breng als jonge arts je verzekering gewaarborgd inkomen van dag één in orde. Denk niet dat jou niets kan overkomen. Het leven is zo onvoorspelbaar.

Wie is Leyla Yüksel?
  • Gynaecologe
  • 2 kinderen (17 en 20)
  • Getrouwd
  • Klant bij Bank Van Breda sinds 2013

Twintig jaar geleden begon ik als gynaecologe. Nog steeds is dit de beste beslissing van mijn leven. Zo mooi om telkens weer dat nieuwe leven mee op de wereld te helpen. Mijn werk is al jaren mijn grote passie. Van bij de start lag mijn focus op mijn patiënten en op thuis. Ook quality time met mijn man en kinderen stond hoog op mijn prioriteitenlijstje. Kortom, ik had een druk leven. Maar daar genoot ik van. Elke dag opnieuw.

Ik heb jaren gedacht dat ik de wereld aankon. Ik was een gezonde, veerkrachtige en energieke vrouw. Niets zou me uit evenwicht brengen. Alsof niets me kon overkomen. En toen kwam 27 oktober 2020. Ik was van wacht en kreeg die nacht een telefoontje. Een vrouw stond op bevallen. Ik haastte me naar het ziekenhuis. Met de nodige voorzorgen omwille van corona klaarde ik op vijftien minuten tijd de klus. Ik ben van nature een heel voorzichtig iemand. Ik wilde geen enkel risico lopen. So far so good. Nietsvermoedend ging ik naar huis.

Totdat ik de volgende dag een telefoontje kreeg met het nieuws dat het koppel positief had getest. Ik moest een week in quarantaine om me dan pas te laten testen. Geen reden tot paniek. Gewoon afwachten. Maar na vijf dagen werd ik ziek. En dat ging van kwaad naar erger. Ik had zware koorts. Al snel staken duidelijke hartproblemen de kop op. Toen ik het op een nacht echt benauwd kreeg, belde ik in paniek een collega cardioloog op. Hartproblemen werden toen nog niet gelinkt aan corona. Hij stelde me gerust en ik bleef thuis. Maar stelselmatig vertoonden verschillende orgaansystemen vreemde reacties. Ik ontwikkelde een auto-immuunziekte. Het ging niet goed met me. Ik voelde me verschrikkelijk.

En toch bleef ik er lange tijd van overtuigd dat dit maar voor even was. Ik langdurig ziek? Dat kon toch niet! Dit moest in orde komen. Maar niets was minder waar. Na drie maanden zat ik nog steeds thuis. Overleven, daar ging het om. Ik dacht even dat ik het niet zou halen. Ik schreef zelfs afscheidsbrieven. Mijn situatie was zo uitzichtloos.

Financiële zorgen

Ik maakte me uiteraard vooral zorgen om mijn gezondheid. Maar daarnaast spookten heel wat andere vragen door mijn hoofd. Ook financiële zorgen staken de kop op. Voor het eerst stelde ik me de vraag: in welke mate ben ik verzekerd als ik niet meer in staat ben om te werken?

Ik werk onder het zelfstandigenstatuut in een ziekenhuis. Ik betaal er huur omdat ik er gebruik maak van een ruimte om mijn patiënten te ontvangen. Dit wordt berekend per halve dag consultatie. Ook het personeel betaal ik per halve dag. Omdat ik heel vaak vanuit het ziekenhuis werk, loopt dit bedrag flink op. Bovendien zijn er de kosten rond het globaal medisch dossier. Dit zorgt ervoor dat elektronisch gegevens kunnen uitgewisseld worden tussen artsen en de ziekenfondsen. Ook dat is een aanzienlijke kost. Als ik de optelsom maak, gaat het om zo’n 9000 euro per maand. Ziek of niet ziek, dit moest doorbetaald worden.

Begeleiding en expertise

Als beginnend arts sloot ik de verzekering gewaarborgd inkomen af. Mijn kosten lagen toen nog lager. Mijn premie is gebaseerd op de kosten van toen. Maar op al die jaren zijn mijn onkosten verdrievoudigd. Ik had toen ook gekozen voor een wachtperiode van drie maanden. Pas na drie maanden werkonbekwaam zou mijn loonverlies gedekt worden. Dit leek me toen allemaal prima. Net als zoveel andere jonge artsen was ik ervan overtuigd dat ik dit toch nooit nodig zou hebben.

Op mijn vijftigste werd ik met het tegendeel geconfronteerd. Plots zat ik zonder inkomen. En dit voor lange tijd. Uiteindelijk werd ik pas na zes maanden voor het eerst uitbetaald. Want na verschillende onderzoeken moest ik eerst alle nodige documenten en verslagen verzamelen. Ik bezocht dertien verschillende specialisten. Dat duurt even.

Stel dat ik toen wist wat ik nu weet? Dan zou ik voor een goed gewaarborgd inkomen gaan, met een voldoende hoge premie en zonder wachtperiode. Ik zou er nu wel voor zorgen dat ik van dag één word uitbetaald. Ik zou me bovendien veel meer verdiepen in wat dit gewaarborgd inkomen precies inhoudt. Ze hebben me destijds ongetwijfeld verteld dat er een bedrijfsvoorheffing op het uitbetaalde bedrag wordt berekend en afgehouden. Net zoals ze me er toen ook zeker op hebben gewezen dat er op die som ook nog eens een belasting moet worden betaald. Ik kan er op het einde van de rit niet eens de helft van mijn maandelijkse kosten mee betalen En uiteraard ben ik blij dat ik dat gewaarborgd inkomen heb. Absoluut. Maar het zou niet voldoende zijn zonder het inkomen van mijn man die ook arts-specialist is én het feit dat onze privé afbetalingen grotendeels achter de rug zijn. Dat besef ik nu. Maar op jonge leeftijd gaat zoiets het ene oor in en het andere uit.

Ik raad mijn jonge collega’s echt aan om dat gewaarborgd inkomen van dag één in orde te brengen. Denk niet dat jou niets kan overkomen. Het leven is zo onvoorspelbaar. Laat je bovendien goed informeren. Laat je hierin begeleiden door experten ter zake. Het is zo belangrijk.

Nooit meer zoals vroeger

Hoe het nu met me gaat? Elke dag een beetje beter. Stap voor stap. Ik heb nu vooral nog last van neurocognitieve problemen. Ik ben snel overprikkeld. Ik vertoon symptomen van de ziekte van Parkinson. En ik stotter. Alsof ik mijn lichaam soms niet onder controle heb. Ik ga momenteel vijf dagen per week naar de revalidatie. Daar ben ik telkens drie uur bezig met mijn revalidatie arts.

Fulltime aan de slag als gynaecologe zit er nog niet in. Maar wat als ik geleidelijk aan opnieuw wil beginnen werken? Hoe zit het met mijn gewaarborgd inkomen? En wat als ik herval? Ook deze vragen houden me bezig. Er zijn zoveel onzekerheden.

Maar één ding weet ik wél zeker: ooit sta ik er weer. Het zal nooit meer zijn zoals vroeger. Daar ben ik te ziek voor geweest. Bovendien heeft mijn ziek zijn me ook wel wat geleerd. We moeten op tijd genieten van het leven. Niet uitstellen tot later. De toekomst heeft te veel vraagtekens. Mijn ziekte heeft me ook dankbaar gemaakt. Ik ben er nog. Mijn vader en broer kunnen dit niet meer zeggen. Ook zij waren besmet. Zij hebben covid niet overleefd. Hun overlijden heeft me misschien nog wel meer doen vechten. Ik moet en zal genezen. Daar ben ik zo van overtuigd.’

Barbara Claeys
Barbara Claeys

Blog

Mijn bedrijf is gehackt. Wat nu?

Hoe afhankelijk zijn we van informatica? En wat zijn de risico's? Vanuit enkele concrete situaties geven we u graag tips en tricks!

Het belang van voorafbetalingen in boekjaar 2024

Uw vennootschap is niet verplicht om voorafbetalingen te doen. Wanneer uw vennootschap echter niet of onvoldoende voorafbetalingen doet, riskeert u een belastingvermeerdering. Hoe vermijdt u deze vermeerdering? U leest het hier.

Eén wereld, duizend vrouwen

Op 8 maart vieren we Internationale Vrouwendag. Ook bij Bank Van Breda laten we deze dag niet zomaar voorbijgaan. Wat betekent deze dag voor vrouwelijke ondernemers en vrije beroepen?

Lees meer updates