Ondernemer Stefan Aerts richtte Childhome op, een familiebedrijf dat babyartikelen produceert. Samen met zijn echtgenote Nathalie timmerde hij jarenlang aan het succes. Childhome werd wereldwijd een begrip voor ouders die van comfort en kwaliteit houden. Dochter Magalie erfde de ondernemerskriebel en richtte het modemerk Les Jumelles op. Ook dat blijkt een schot in de roos. Het geluk lachte de familie Aerts toe. Maar toen bij Stefan botkanker werd ontdekt, werd dat geluk een pak brozer. Een warme ondernemersfamilie met het hart op de juiste plaats. Ze vertellen graag hun verhaal.
Stefan: ‘Ik was pas 22 toen ik de garage van het ouderlijk huis omtoverde tot een magazijn met baby- en kinderartikelen. Ik voerde Duitse kindermerken van autostoelen en kinderwagens in en liet een wipstoeltje maken in een beschutte werkplaats. Meer was er toen nog niet. Met nostalgie denk ik terug aan dat prille begin. Elke dag opnieuw reed ik met mijn auto vol babyspullen van winkel tot winkel.
Mijn kamer was mijn bureau. De fax was toen nog dé manier om facturen en documenten door te sturen. Heel basic, maar ik vond het geweldig. Het bedrijf groeide op korte tijd zo erg dat mijn echtgenote Nathalie na de geboorte van onze zoon Nicolas besloot om mee in de zaak te stappen. Al snel werden we een succesvolle tandem.’
Nathalie: ‘Stefan focuste zich op het ondernemerschap. Ik legde me steeds meer toe op het creatieve luik. Als jonge moeder wist ik als geen ander wat ouders echt nodig hebben. Met een eerste eigen lijn van kinderkamers als resultaat. Het begin van ons eigen label Childhome. Het assortiment breidde vrij snel uit: kinderbedjes, kinderstoelen, speelmatten, verzorgingstassen, commodes, wipstoeltjes… Noem maar op. Ons succes vertaalde zich in enkele prestigieuze internationale prijzen. Zo bleek onze Mommy Bag, een modieuze luiertas, wereldwijd een schot in de roos. Net als onze Evolu kinderstoel. We namen deel aan internationale vakbeurzen in Keulen, Hong Kong, Las Vegas, Australië en Parijs. Childhome groeide internationaal. We leverden in meer dan 60 landen.’
Stefan: ‘Intussen werd onze tweeling Magalie en Charlotte geboren. Een druk gezin dat ook heel wat van onze aandacht opeiste. Vandaar onze beslissing om naast ons bedrijf te wonen. De kinderen kwamen op de middag gewoon thuis eten. Ze hadden hardwerkende ouders maar op cruciale momenten was Nathalie gewoon thuis. Dat was voor mij als vader een geruststelling.’
Ondernemen in het bloed
Magalie: ‘Ik groeide op in een warm ondernemersnest. Mama en papa werkten hard. Maar inderdaad, ze waren altijd in de buurt. Elke vakantie gingen we samen op reis. Ook dan combineerden ze dit met één of andere beurs of een bezoekje aan een leverancier. Childhome reisde altijd mee. Maar dat vonden we niet erg. We zagen hierdoor heel wat van de wereld. Daar ben ik hen alleen maar dankbaar voor.
Papa pushte ons ook om in het buitenland te gaan studeren. Onze blik verruimen, dat was zijn bedoeling. Zo studeerde ik Global Management in India en trok ik ook naar New York. Mijn tweelingzus Charlotte studeerde in Londen en Hong Kong, mijn broer Nicolas in Luxemburg en Spanje.
Vooral tijdens mijn verblijf in India werd ik verliefd op kleuren, prints en onverwachte combinaties. De Indiase vrouwen inspireerden me enorm. Mijn droom om ooit een eigen webshop te beginnen, kreeg steeds meer vorm.’
Stefan: ‘Ik had als vader al snel door dat ook Magalie ondernemersbloed heeft. We gaven haar de zin om te ondernemen door. We keken dan ook niet verbaasd op toen ze in 2016 Les Jumelles opstartte, een webshop die een zorgvuldig geselecteerd assortiment van producten en merken voor vrouwen aanbiedt.’
Magalie: ‘Ook Les Jumelles begon heel klein. Ik ontwierp zelf mijn eerste logo in het grafisch programma Paint. De kamer van mijn broer was de opslagkamer. Alle kledij lag er netjes op hoopjes. Na een bestelling verstuurde ik zelf de pakketjes.
Omdat dit alles op den duur boven mijn hoofd groeide en ruimtegebrek een issue werd, stelde papa me voor om een deel van zijn magazijn te gebruiken. Zo groeide ook Les Jumelles stelselmatig. Zeker toen ik in 2021 met Les Jumelles The Label begon. Ik ontwierp samen met ons creatief team een eigen collectie. Het label staat voor felle kleuren, grafische gedurfde prints en eyecatchers die zich onderscheiden van de massa. Wat extra kleur in deze grijze wereld, daar streven we naar. De collectie is intussen te koop op meer dan 50 nationale en internationale verkooppunten.’
Stefan: ‘Les Jumelles is een prachtig verhaal. We zijn trots op wat Magalie heeft opgebouwd. Naast de webshop heeft ze nu ook enkele pop up-winkels. Een lust voor het oog voor heel wat vrouwen. Van jong tot oud. Kleine en grotere budgetten. Ook dat is de sterkte van Les Jumelles.’
Ik ben zo dankbaar dat ik Les Jumelles kon opstarten met mijn ouders aan mijn zijde. Zij zijn mijn klankbord. Mijn adviseurs. Mijn grootste fans.
Laat je goed omringen
Magalie: ‘Ik ben zo dankbaar dat ik dit avontuur kon aangaan met mama en papa aan mijn zijde. Zij zijn mijn klankbord. Mijn adviseurs. Mijn grootste fans.
Zo geven ze me op tijd en stond een duwtje in de rug om bepaalde knopen door te hakken. Ik twijfel nogal snel als het om investeren en de bijhorende bedragen gaat. De cash flow even zien verminderen, maakt me onrustig. Maar keer op keer wijst papa me erop dat je als ondernemer niet kan groeien zonder te investeren. Hij was degene die me overtuigde om een prachtig bedrijfspand te kopen op vijf minuutjes van mijn huis. Dat is fijn voor mijn dochtertjes Olivia (4) en Philippa (2). Zo ben ook ik vaak in hun buurt. L’histoire se répète.
Papa gaf me op een dag ook de raad om een werknemer te zoeken. Enkele maanden later volgde een tweede. Nu, twee jaar later, zijn we met vijftien. Een team waarop ik kan bouwen. Zo heb ik meer tijd om me te concentreren op de collectie.’
Stefan: ‘Laat je goed omringen. Dat is mijn advies aan alle ondernemers. Zowel privé als professioneel. Familie en vrienden zijn ook in ons verhaal zo belangrijk. Op zakelijk en financieel vlak was Bank Van Breda jarenlang mijn absolute klankbord. Ik vond eindelijk een bank die weet waar ondernemers mee bezig zijn. Bank Van Breda geloofde in ons verhaal. Ze gaven ons de kans om onze droom waar te maken.
Ook toen we enkele jaren geleden besloten om Childhome te verkopen, stond Bank Van Breda aan onze zijde. Ze hebben ons van A tot Z begeleid. Ook in onze zoektocht naar de juiste koper. We werkten samen met een bemiddelaar die ons verschillende Belgische bedrijven én een Frans bedrijf voorstelde. Béaba was een collega. We kenden het bedrijf heel goed. Zij kochten uiteindelijk ons bedrijf.’
Nathalie: ‘We beseffen het belang van de juiste mensen om ons heen meer dan ooit sinds enkele jaren. De ziekte van Stefan zette onze wereld op z’n kop. Plots was alles anders. Alsof de grond onder onze voeten wegzakte. De week waarin we het slechte nieuws kregen, hebben we Childhome op de markt gezet. Dat was sowieso het plan. Maar het was onze bedoeling om nog heel wat jaren samen van het leven te genieten. Met onze kinderen en kleinkinderen. Het leven heb je niet zelf in handen. Onze plannen werden gedwarsboomd en we hadden er geen enkele controle over.’
Stefan en ik blijven een ijzersterk tandem. Ik moet sinds zijn ziekte alleen iets harder trappen.
Een team door dik en dun
Nathalie: ‘Stefan had al een tijdje pijn in zijn been. Hij mankte echt. Meermaals hebben we dit laten onderzoeken. In eerste instantie vonden de artsen niets. In 2019 hadden ze het voor het eerst over artrose. Een verkeerde diagnose, zo bleek later. Stefan bleek uiteindelijk een zeldzame botkanker in het bekken te hebben. De tumor was toen al zes centimeter groot. Maar wij wisten van niets.
En toen kwam covid en werd verder onderzoek steeds weer uitgesteld. Pas enkele maanden later kregen we het slechte nieuws. We zaten samen bij de arts. Hij vertelde ons dat een amputatie van het rechterbeen, de rechterheup en het bekken de enige kans op genezing was. Ik durfde niet opzij naar Stefan te kijken. ‘Wanneer ga je dat doen, dokter?’ hoorde ik hem vragen. ‘Morgen?’ Dit typeert Stefan zo. Meteen handelen. En vooral vooruit kijken. ‘Op één been kan je leven,’ zei hij steeds weer. Het werd zijn motto.’
Magalie: ‘Ik weet nog dat ik papa belde om te vertellen dat ik bevallen was van mijn jongste dochtertje. Hij nam niet op. Hij zat met mama bij de dokter. Ze kregen net op dat moment het slechte nieuws. Mama zei me nadien: ‘Papa en ik blijven een tandem. Ik zal alleen iets harder moeten trappen.’
Nathalie: ‘We waren ervan overtuigd dat we ons leven weer zouden opnemen zonder dat been. Zeker toen we na drie maanden hoorden dat Stefan kankervrij was. Maar ook dat geluk was van korte duur. Na zes maanden bleek de tumor terug en was de kanker al uitgezaaid naar zijn longen.’
Stefan: ‘We hebben alles geprobeerd. Bestraling en chemo. Tot twee keer toe. Ik lag het voorbije jaar elf weken in het ziekenhuis. Ik lag zelfs even in coma. Nu ben ik net terug thuis na een hersenbloeding. Alsof het niet stopt. Een onderhuidse pijnpomp verlicht nu gelukkig de pijn.’
Nathalie: ‘En toch blijven we positief. We trekken ons aan elkaar op. Stefan houdt mij sterk en omgekeerd. We blijven erin geloven. We zijn al jaren een team, zowel professioneel als privé. Ik ben ervan overtuigd dat dit net onze kracht is. Onze kinderen en kleinkinderen zijn onze grote houvast. Net als onze vrienden. Zij zijn onze psychologen.’
Het belang van een goed evenwicht
Magalie: ‘Ik bewonder mijn mama en papa. Ze laten ons zien hoe belangrijk het is om van het leven te genieten. Elke dag opnieuw, hoe moeilijk het soms ook is. Werken is fijn. Hard werken kan geen kwaad. ‘Van werken gaat niemand dood,’ zei papa ons vroeger vaak. Hij heeft gelijk. Maar toch draait het ook dan om doseren en afwegen. Wat is écht belangrijk in het leven? Dat zijn de mensen om je heen. Ik probeer ook daar een evenwicht in te vinden. Niet gemakkelijk, maar ik doe mijn best.’
Stefan: ‘Dat wens ik ook als vader Magalie toe. Zeker als vrouw is het belangrijk om een goede mix te vinden tussen werk en thuis. Genieten van kleine momenten, daar gaat het om. En er voor elkaar zijn. Ik ben gezegend met mijn gezin op dat vlak. Voor hen blijf ik vechten. Elke dag opnieuw.’
