Zes jaar geleden nam Nik Spruyt (47) de plantenkwekerij van zijn vader over. Met hart en ziel deed hij het bedrijf de voorbije jaren groeien. Efficiëntie, kwaliteit en structuur, daar zette hij op in. Nik is niet van plan om zijn bedrijf snel uit handen te geven. Maar hij heeft het bedrijf wél al even laten waarderen. Waarom? Dat vertelt hij graag zelf!

Ik groeide op in de plantenkwekerij van mijn vader. Ik herinner me nog dat mijn broers en ik ons eigen ‘kwekerijtje’ hadden. We gingen stekjes pikken bij papa om die dan zelf verder te kweken. Heerlijk was dat. De voorliefde voor planten was er al op erg jonge leeftijd.

Vanaf het vierde middelbaar volgde ik les aan de tuinbouwschool. Daarna begon ik aan de hogere studies tuinbouwingenieur in het Nederlandse ’s Hertogenbosch. De reden? Ik mocht daar een jaar stage doen op verschillende bedrijven. De aanpak was een pak praktischer dan in België. Ik heb er ontzettend veel geleerd.

En toen was de tijd rijp om als jonge snotneus in het bedrijf van mijn vader mee te draaien. Ik begon er in vaste dienst als arbeider, om dan een jaar later over te stappen naar het zelfstandigenstatuut en er als chauffeur aan de slag te gaan. Ik heb die eerste jaren zowat het hele traject doorlopen. Ik werkte op elke afdeling. Een gigantisch voordeel als je uiteindelijk de leiding overneemt, zo bleek later.

In 1999 kocht ik 27% van de aandelen in eigen persoon. Stel dat mijn vader zou wegvallen en de aandelen moesten verdeeld worden tussen mijn broers en ik, dan had ik 51% en kon ik zonder problemen verder als bedrijfsleider.

Toen mijn vader in 2016 een stap terug deed, werden de overige 73% van de aandelen geschonken aan ons drieën en heb ik mijn broers uitgekocht. De dagelijkse leiding had ik toen al een tweetal jaren in handen.

Mijn broers zagen zichzelf niet in een leidinggevende functie omwille van de grote verantwoordelijkheid. Ze werken momenteel in loondienst in het bedrijf. Mijn jongste broer Jelle regelt alles rond personeelszaken, boekhouding en de website. Mijn oudste broer Bart is chauffeur en klusjesman. We hebben elk ons eigen plekje binnen de organisatie. We doen elk ons ding. Met enorm veel respect voor elkaar. We blijven broers. Door dik en dun.

Ook mijn vader komt nog twee halve dagen per week werken. Hij kan nog geen afstand nemen van het bedrijf, ook al moeit hij zich niet met mijn dagelijkse leiding. Dat hebben we vooraf duidelijk afgesproken. Twee bedrijfsleiders op dezelfde werkvloer, dat is vaak vragen om problemen.

Ik heb graag de dingen op orde. Ook als het gaat om projecten op lange termijn. Ik ben uiteraard nog te jong om al een punt te zetten achter mijn carrière. Ik denk nog helemaal niet aan stoppen. En toch begin ik me stilaan te verdiepen in het wel en wee van een bedrijfsverkoop en wat daar allemaal komt bij kijken. Ik wil daar nu al meer inzicht in krijgen en ontdekken hoe een dergelijk verkoopproces functioneert. Zeker omdat mijn kinderen van 15 en 18 aangeven dat ze geen interesse hebben in opvolging. Mijn liefde voor planten delen ze niet. Dus is het bedrijf verkopen later de enige optie. De beslissing om het bedrijf al eens te laten waarderen kadert hier perfect in.

Katrien, mijn account manager bij Bank Van Breda, bracht me in contact met de experten van Van Breda Advisory. Het was fijn om te zien hoe ze tijdens dat eerste gesprek de tijd namen om mij en het bedrijf te leren kennen. Ze straalden zo’n rust en vertrouwen uit. Ik voelde meteen dat dit goed zat. Zij waardeerden uiteindelijk mijn bedrijf door een vergelijking te maken met enkele soortgelijke bedrijven in België en Nederland.

De waardering van het bedrijf legde meteen de sterktes en zwaktes bloot. Zo bleek al snel dat ik meer mensen in dienst had dan die andere bedrijven. Dat brengt een extra kostenplaatje met zich mee. Op het eerste gezicht zouden we dit als zwakkere schakel kunnen zien. Maar is dat wel zo? Ik wil naast mijn werk ook leven. Mijn concullega’s werken dag en nacht. Ik wil dat niet omdat ik er wil zijn voor mijn gezin. En dan heb je meer mensen nodig om dat te compenseren. Het is een bewuste keuze. Daar wil ik niet op besparen.

Het feit dat mijn vader begon met het zelf kweken van moeilijke plantensoorten onder een eigen kwaliteitslabel bleek uit de waardering een absolute sterkte en meerwaarde. Net als onze goede naam in de markt, ons gekwalificeerd personeel en de vlakke open bedrijfsstructuur.

Dankzij die waardering heb ik meer zicht op waar het bedrijf nu staat en wat we nog kunnen doen om het te laten groeien. Welke richting willen we uit? Hoe pakken we dit het beste aan? En hoe kan ik het bedrijf in alle rust klaarstomen om in de verre toekomst toch op een dag met een gerust gemoed over te dragen? Ik wil geen lijken in de kast doorgeven. Ik wil ook dan een goed gevoel. Vandaar dat ik daar nu al mee bezig ben. Beter vroeg dan te laat.

Het leven als bedrijfsleider bevalt me echt. En toch dacht ik tot enkele jaren geleden dat ik dit nooit zou kunnen. Ik ben van nature erg timide. Het stille type. Gaandeweg kreeg ook mijn zelfvertrouwen een boost. Dankzij mijn bedrijf groeide ik ook als mens. Ik ben helemaal opengebloeid.

Ik zie het als een missie om ook mijn medewerkers de kans te geven om zich te ontplooien en te groeien. Fijn om het groeitraject van mijn medewerkers van dichtbij te kunnen volgen.

Ik hoop dan ook oprecht om nog jaren samen te kunnen werken met elk van hen. We vormen een goed team. Een geoliede machine met de neuzen in dezelfde richting. Van een verkoop is er bijgevolg nog echt geen sprake. Ook al komt ooit de dag waarop ik wel zal verkopen. En dan sta je sterker als je goed voorbereid bent.