De dag waarop ik geen angst meer voel, stop ik ermee. Want dat zou betekenen dat ik me niet meer bewust ben van de risico’s. En dan doe je domme dingen.

Avonturier-ondernemer Cédric Dumont is basejumper in hart en nieren. Daarnaast helpt hij topondernemers en -sporters om hun focus te bewaren. Hij geeft hen inspiratie, tools en tricks gaf om limieten te overschrijden, angsten te overwinnen en toch voor die kleine of grote droom te gaan. 

Cédric Dumont: ‘We leven in een maatschappij die van regels samenhangt. Wijken we af van de platgetreden paden, dan worden we daar snel op gewezen. Dat zorgt ervoor dat velen onder ons een weg volgen waarvoor ze niet zelf gekozen hebben. We doen vooral wat er van ons wordt verwacht. We gaan op zoek naar een job, naar veiligheid en blijven daarin plakken, zelfs als we niet op onze plaats zitten. Op zoek gaan naar veiligheid is de beste én snelste manier om je dromen op te geven.

Vandaar het belang om jezelf op tijd de juiste vragen te stellen. We klimmen altijd op een ladder, zeker in de grote bedrijven. De vraag die ons het meeste bezighoudt is: hoe hoog sta ik op die ladder? Terwijl we ons vooral zouden moeten afvragen: staat mijn ladder wel aan de goeie kant van de muur? Ik zie veel mensen die erg hoog staan, maar die uit hun job geen enkele voldoening meer halen. Dat is zonde.’

Cédric Dumont: ‘Alles begint bij zelfkennis. Zo begin ik ook als ik werk met sporters of bedrijfsleiders. Want vooraleer je mensen kan leiden, moet je eerst jezelf kunnen leiden. En jezelf enkele cruciale vragen durven te stellen: wie ben ik? Wat wil ik? Waar wil ik naartoe? Doe ik wat ik graag doe? Waar ben ik goed in? Waar ben ik slecht in? Wat zijn mijn waarden als mens? Wat staat mijn doelen of dromen in de weg? Heb het lef om jezelf deze vragen te stellen. Hoe beter je jezelf kent, hoe beter de keuzes zijn die je maakt en hoe mooier de resultaten die je bereikt. Ik werk vaak met mensen samen die top zijn in wat ze doen maar desondanks weinig of geen voldoening voelen. Steeds weer komen drie skills naar boven die zo belangrijk zijn: mindset, focus en trust.’

Cédric Dumont: ‘Als kind had ik maar één grote droom: kunnen vliegen. Toen ik dit op mijn vijfde vertelde aan mijn juf, maakte ze me meteen duidelijk dat dit me nooit zou lukken. ‘Mensen kunnen niet vliegen,’ was haar reactie. Daarmee was de kous af. Voor haar dan toch. Ik ben blijven dromen. Na de universiteit vertrok ik naar de VS om helikopterpiloot te worden. Vliegen werd toen al een pak tastbaarder. Ik kon als privépiloot aan de slag. Op een dag vloog ik met mijn vriend en co-piloot over de woestijn. Toen we moesten landen om te tanken, zagen we er mensen parachutespringen. ‘Let’s go skydiving,’ riep mijn vriend. Die bewuste dag heeft de richting van mijn verdere leven bepaald. Uit een vliegtuig springen, stond al een pak dichter bij mijn droom van toen. Het eerste jaar heb ik zo’n 600 sprongen gedaan. Ondertussen zit ik aan 13 000.

Toen ik na mijn verblijf in de VS terug in Brussel kwam wonen, dacht ik: what’s next? Ik had intussen beelden gezien van mensen die aan het basejumpen waren. Samen met een vriend ben ik de eerste jaren van elk mogelijk Brussels gebouw gesprongen. We klommen ’s nachts op het dak, om dan ’s morgens heel vroeg te springen. Dit om niet opgepakt te worden. Intussen ben ik nu iets slimmer en vraag ik netjes een vergunning aan.

Eind jaren negentig zag ik een foto van een man in een pak met vleugels. Dat is het, dacht ik meteen. Die man kon wél vliegen. Het was Patrick De Gayardon, de bekende Franse basejumper. Ik contacteerde hem met de vraag of hij ook voor mij zo’n pak kon maken. Mijn eerste wingsuit. Heel basic, gemaakt in zijn garage op een kleine naaimachine. Nog elk jaar test ik nieuwe prototypes. Nu bereiken we met een dergelijk pak een snelheid van zo’n 200 km per uur. Heel snel dus. Focus is bijgevolg belangrijk. Als je tussen bomen en rotsen vliegt, moet je heel geconnecteerd zijn met wat je doet. Een goede voorbereiding is cruciaal.

Ik geloof in opportuniteiten. Ze komen en gaan. Het is aan jou om de juiste beslissing op het juiste moment te nemen. In 2000 ontmoette ik in Oostenrijk iemand van Red Bull. Hij vroeg of ik deel wilde uitmaken van hun team. Ik hoefde geen seconde na te denken. Dit was voor mij dé kans om de wereld rond te reizen en mijn passie om te vormen tot een soort van ‘werk’. Intussen maak ik al 21 jaar ‘content’ voor Red Bull. Ik verkoop hen mijn idee of project. Zij investeren hierin en gebruiken de beelden voor hun marketingcampagnes. Ze zetten niet in op hun product maar op emoties en beleving.

Ik ben een gelukkig mens. Ik vind zoveel voldoening in wat ik doe. En natuurlijk ervaar ook ik angst. Mensen denken soms dat actiesporters aan een of andere hersenaandoening lijden waardoor we vrij zijn van vrees. Niets is minder waar. Het gaat erom wat je doet met die angst. Door ervaring en training kan ik er positieve angst van maken. De dag waarop ik geen angst meer voel, stop ik ermee. Want dat zou betekenen dat ik me niet meer bewust ben van de risico’s. En dan doe je domme dingen. Het gaat erom wat je doet met die angst. Door ervaring en training kan ik er positieve angst van maken. Angst geeft me de vleugels om eindelijk te doen waar ik op mijn vijfde van droomde.’