Je moet je hart volgen. Je droom niet blijven uitstellen. Vaak is het dan te laat.

Copyright foto: Emily Nazionale

Intensivist Ilse Dapper laat de medische wereld achter zich. Niet omdat ze haar baan niet meer leuk vond, wel omdat ze haar missie wilde realiseren: artsen helpen om good vibes in de job te vinden. Een carrièreswitch pur sang.

Mijn eerste zijstap naast mijn baan als intensivist zette ik al in 2016. Met iDeeLAB begon ik bijscholingen over medische en leiderschapsthema’s te geven. Ik combineerde beide uitdagingen, met een superdrukke agenda als gevolg. Omdat ik me niet ten volle kon wijten aan mijn missie met iDeeLAB bleef het toch als een soort van hobby aanvoelen. ‘Waarom ga ik er niet helemaal voor?’ vroeg ik mezelf steeds vaker af. Mijn geloof in dit project was groot genoeg om uiteindelijk de grote sprong te wagen. Als intensivist kan je veel voor je patiënten betekenen. Maar ik wilde nog meer impact kunnen uitoefenen op de medische wereld dan louter op de micro-omgeving in het ziekenhuis.

Ondertussen heb ik de ziekenhuiswereld nu enkele maanden volledig achter me gelaten. In het begin voelde het alsof één van mijn ledematen geamputeerd was. Maar al snel vroeg ik me af waar ik voorheen de tijd haalde om een job als arts en iDeeLAB te combineren. Het aanbod breidde ik intussen uit. Ik geef nu ook workshops medisch leiderschap en 1-op-1 coaching van artsen.

Artsen hebben namelijk meer dan ooit nood aan een klankbord, neutraal advies en een begeleiding op maat. Ik zie mensen soms hun voorhoofd fronsen als ik dit zeg. Als arts heb je toch een leuke job, status, een goed inkomen en werkzekerheid? Dat klopt inderdaad. En toch ken ik heel wat artsen die tools zoeken waarmee ze het beste uit zichzelf en hun omgeving kunnen halen om met de vele veranderingen in de sector om te kunnen gaan. Het artsenpad is vaak trial en error. Het begint al bij het toelatingsexamen. Je moet een examen afleggen om aan te opleiding te kunnen beginnen. Na heel wat jaren studie en assistentschap bereik je dan uiteindelijk de top van de berg. Maar op die berg blijkt al snel veel wind te zijn.

Ik denk dan spontaan aan de communicatiecultuur in de medische wereld, meer bepaald de geslotenheid ervan. Voor artsen is het niet evident om tegen elkaar te zeggen dat de vele veranderingen zoals fusies, ontstaan van netwerken, een nieuwe financiering, artificiële intelligentie en uiteraard ook Covid voor spanning zorgen. Want artsen willen vooral met de patiënt bezig zijn en niet met de bagger of de wind op de berg zoals ik het dan benoem.

Ook krijg je als arts of arts in spe al op heel jonge leeftijd leidinggevende verantwoordelijkheid zonder dat je dit beseft. Je hebt er vaak de vaardigheden of tools niet voor gekregen.

Met iDeeLAB organiseer ik bijscholingen voor artsen waarbij ze hun vaardigheden kunnen aanscherpen om een leiderschapsrol op te nemen. Dit belangt echt niet alleen diensthoofden of artsen met een verantwoordelijke functie aan. Het gaat vooral om vaardigheden om de eigen talenten en die van je omgeving maximaal te laten bloeien. En om het leren omgaan met veranderingen en de wind op de berg. Mijn geloof in meer nood aan inzetten op leiderschap in de medische wereld is gigantisch groot.

Dit vertaalde zich de afgelopen jaren in bijscholingen over onderwerpen als inzicht krijgen in verschillende persoonlijkheden, feedback geven, communicatie met moeilijke mensen, doelen stellen, begrenzen en time management. Deze bijscholingen zijn allemaal gebaseerd op de inzichten van de Harvard Business School en vanuit mijn ervaring in de ziekenhuiswereld vertaald naar de werkvloer.

Een carrièreswitch maak je niet van de ene dag op de andere. Ook ik waagde niet meteen de sprong. Soms heeft een mens een duw uit onverwachte hoek nodig om genoeg lef en durf te verzamelen om toch te springen. In mijn geval speelden enkele persoonlijke ervaringen hier zeker een rol in. Zo kregen mijn moeder én zus borstkanker. Dit zette me aan het denken. Het leven is zo onvoorspelbaar. Je moet je hart volgen. Je droom niet blijven uitstellen. Vaak is het dan te laat.

Ook de coronacrisis zorgde voor een extra duwtje in de rug. In het Verenigd Koninkrijk en heel wat andere landen is covid de catalysator om de zorg helemaal anders aan te pakken en te verbeteren. Het momentum om mee op deze boot te springen, was er meer dan ooit. Ik wilde ook mijn steen bijdragen om soft skills een permanente plek te geven in de zorgsector.

Er staat nog heel wat te ‘bewegen’ in de medische wereld. Herstructureringen, fusies, netwerken… Ziekenhuizen zullen in de zeer nabije toekomst steeds meer samenwerken. De rol van het ziekenhuis zal ook veranderen. Telegeneeskunde krijgt ongetwijfeld een prominentere rol. Op termijn zal het ziekenhuis naar de patiënt gaan in plaats van omgekeerd. Artsen zullen bijgevolg een andere positie bekleden. Dat zal veel onzekerheid met zich meebrengen. Bovendien worden patiënten ook steeds mondiger. De customer journey van de patiënt zal meer en meer aan belang winnen.

Naast het organiseren van bijscholingen via iDeeLAB kruip ik ook in de rol van coach. Ik volgde verschillende leiderschapscursussen in binnen- en buitenland. In het verleden nam ik meermaals een coachende rol op in het ziekenhuis. Toen ik mijn carrièreswitch aankondigde, vielen de meesten dan ook niet uit de lucht. ‘In plaats van patiënten blij te maken, ga je nu andere artsen helpen om patiënten blij te maken,’ zo verwoordde mijn zus het. Ze sloeg de nagel op de kop.

Ik wil artsen begeleiden in huidige en toekomstige veranderingen. Ik wil hen helpen om daarin leiderschap op te nemen. Ik wil ervoor zorgen dat collega’s de ‘good vibes’ in hun job kunnen behouden. Meer nog, ik wil een heuse ‘positive vibes’ pandemie creëren.

Studies tonen aan dat zoiets ook echt besmettelijk is en dat dit op termijn een win is voor zowel de arts, zijn omgeving, het verpleegkundig team, het ziekenhuis als de patiënt. En daar doen we het toch allemaal voor. We hebben zo’n nood aan positiviteit. Ik draag ook op dat vlak héél graag mijn steen bij.’