Als kind al was Serge Quin gefascineerd door de wereld van de farmacie. Niemand keek dan ook vreemd op toen hij besloot om farmacie te gaan studeren. Jarenlang gaf hij het beste van zichzelf als apotheker. Totdat hij op zijn 58ste op pensioen ging om zich volledig te storten op zijn andere passie: de fotografie. Serge dacht op tijd na over wat hij écht wilde in het leven en maakte bijgevolg een rigoureuze switch waar hij nog geen seconde spijt van heeft.
‘Na mijn studies farmacie werd ik vrijwel meteen benaderd om als manager in een kleine apotheek in Sprimont aan de slag te gaan. Ik nam me voor om er een jaar te blijven. Zo leerde ik meteen het vak in de praktijk kennen. Uiteindelijk bleef ik er vijftien jaar. De sfeer zat er zo goed. Bovendien klikte het echt met de assistent.
Vijf jaar lang heb ik twee apothekerszaken gecombineerd. Naast de apotheek in Sprimont kocht ik ook zelf een apotheek in Luik. Na vijf jaar liet ik de eerste apotheek los om me volledig te kunnen concentreren op mijn eigen zaak die ik volledig verbouwde. Toen ik de kans kreeg om een zaak op een nog betere locatie te kopen, ging ik er ondanks de vele verbouwingswerken en het bijhorende prijskaartje meteen voor. Het werd uiteindelijk een beslissing die mijn beroepsleven volledig veranderde.’
Vroeger dan verwacht op pensioen
Ik was toen veertig. Mijn nieuwe zaak was heel ruim en dat gaf me de kans om me te focussen op wat me als apotheker het meest interesseerde: cosmetica en voedingssupplementen. Ik creëerde een aangename plek met een fijne geur en rustgevende muziek. Mijn klanten vonden het er heerlijk, net als mijn personeel.
Ik had altijd al een passie voor gezondheid in het algemeen. Dus begon ik ook meer de nadruk te leggen op preventie in plaats van behandeling. Fit en gezond blijven door sport, voeding en voedingssupplementen, dat wilde ik mijn klanten meegeven. En dat lukte vele jaren.
Totdat de farmaceutische wereld zo begon te veranderen en ik verplicht werd om ook mijn zaak hierop aan te passen. Ik had daar geen zin in. Het was goed en mooi geweest. Ik wilde op een andere manier van het leven genieten. De plannen om vroeger dan verwacht op pensioen te gaan, werden steeds concreter.
Succesvolle overdracht
In diezelfde periode werd ik benaderd door een groot farmaceutisch bedrijf dat interesse had in mijn apothekerszaak. Toen ik er met mijn collega over sprak, was ze vrij duidelijk: ook zij had diezelfde interesse. Ze begon destijds als stagiaire en bleef nadien in de apothekerszaak werken. We werkten al enkele jaren samen. Ik geloofde echt in haar. Uiteraard verkoos ik haar boven een grote multinational. Per slot van rekening voelde de zaak toch een beetje als mijn kind. Dat vertrouw je niet zomaar aan een ander toe.
Mijn collega kocht uiteindelijk de zaak en ik bleef er nog een jaar om de overdracht vlot te laten verlopen. Ik was toen 58 jaar.
Een tweede leven
Ik kan zeggen dat ik tot mijn allerlaatste dag met goesting ben blijven werken. Maar intussen investeerde ik ook al in mijn andere passie: de fotografie. Ik reisde steeds vaker tussen Luik en Parijs waar ik me als fotograaf kon uitleven. Uiteindelijk kreeg ik de kans om mijn foto’s tentoon te stellen in Luik, Aarlen én Parijs. Het voelde echt alsof ik aan een tweede leven was begonnen.
De juiste keuze
Er is zoveel meer in het leven dan enkel werken. Dat besef ik nu ten volle. Vandaar het belang om op tijd je balans op te maken: doe ik nog graag wat ik doe? Geeft het me nog genoeg voldoening? Maakt het werk me nog gelukkig genoeg? Maak ik voldoende tijd vrij voor andere dingen? Het leven gaat te snel om dit niet te doen. Ook ik heb daar bewust tijd voor gemaakt. Gelukkig maar. Zo heb ik op tijd een hobby gevonden waar ik me na mijn pensioen helemaal ik kon verliezen. En dat doe ik nog steeds. Ik heb dat bewuste ‘zwarte gat’ nooit gevoeld. En ja, ik had langer kunnen werken en meer geld kunnen verdienen. Maar was ik dan nog gelukkiger geweest? Ik betwijfel het. Ik ben ervan overtuigd dat ik de juiste keuzes heb gemaakt!’
