Dr. Bernard Geurde: ‘Voor zover ik me kan herinneren, heb ik me mijn leven nooit anders voorgesteld dan als arts. Het is een roeping in de ruimste zin van het woord. Toch kom ik niet uit een artsenfamilie. Mijn ouders waren allebei leerkracht. Als kind las ik al veel over geneeskunde. Het is een echte levenskeuze waaruit al mijn daden, oriëntaties en beslissingen zijn gevolgd.
Na een algemene medische opleiding, koos ik voluit voor de chirurgie. Ik heb een deel van mijn opleiding in België gevolgd en ben daarna voor anderhalf jaar naar Parijs getrokken voor één van mijn specialisaties. Al bijna 30 jaar werk ik in het ziekenhuis Bois de l'Abbaye in Seraing, waar ik mijn eerste stages heb gelopen en waarmee ik een echte emotionele band heb.
Sinds 8 maanden ben ik medisch directeur van dit ziekenhuis. Ondanks deze vooral administratieve functie wilde ik mijn werk als arts voortzetten. Ik blijf deeltijds arts en chirurg. Ik waardeer vooral de verscheidenheid aan mijn specialisatie digestieve chirurgie. Het is een combinatie van medische kennis en chirurgische praktijk bij de behandeling van abdominale aandoeningen.
De gezondheidszorg staat aan de vooravond van grote veranderingen met digitale omschakeling, kunstmatige intelligentie en nieuwe technologieën. Het blijft een grote uitdaging om het ziekenhuis de gezondheidszorg van de toekomst binnen te loodsen.
Toekomstplannen
Professioneel heb ik nog een paar jaar werken voor de boeg. Als medisch directeur ben ik van plan mijn ziekenhuis volledig op te nemen in het ELIPSE-netwerk dat bestaat uit 8 ziekenhuizen in de provincie Luik en waarvan de statuten binnenkort worden neergelegd. Ik zou ons ziekenhuis met een gemiddelde omvang van 450 bedden willen positioneren binnen dit netwerk. Verschillende ziekenhuisstructuren van diverse omvang, soms met uiteenlopende ambities, zullen naast elkaar bestaan. Dit netwerk moet billijk zijn, zodat iedereen zijn plaats kan vinden en zich professioneel kan ontwikkelen. Dit is een grote uitdaging voor de algemene en medische directies.
De gezondheidszorg staat aan de vooravond van grote veranderingen met digitale omschakeling, kunstmatige intelligentie en nieuwe technologieën. En dit alles binnen een steeds strikter en complexer budgettair kader. Het is een grote uitdaging om het ziekenhuis te moderniseren en het de gezondheidszorg van de toekomst binnen te loodsen.
Ik wil zorg blijven verlenen en ingrepen blijven doen. Dat is de essentie van mijn leven. Mijn passie. Ik denk dat ik erin geslaagd ben een evenwicht te vinden tussen een zeer druk en ingrijpend beroepsleven en een privéleven, vooral dankzij mijn echtgenote en kinderen. Zij hebben waarschijnlijk meer toegevingen gedaan dan ik. Mijn echtgenote heeft alle oneffenheden gladgestreken van mijn afwezigheden, late thuiskomsten, nachtelijke oproepen en weekends die ik half in het ziekenhuis en half thuis doorbracht. Ze steunde me altijd ten volle maar offerde zich nooit op. We wilden allebei dat ook zij een vervullend beroepsleven had. Ik denk dat we erin geslaagd zijn het onverzoenlijke te verzoenen, ook al was dat niet altijd gemakkelijk. Het is een bijna perfect evenwicht dat goed stand heeft gehouden.
Gepassioneerd door zeilen
Naast mijn werk is zeilen mijn echte passie. Ik zeil al meer dan 30 jaar met vrienden en mijn echtgenote. Onze vakanties staan vaak in het teken hiervan: we huren boten op verschillende plaatsen, aan de Middellandse Zee of de Atlantische Oceaan. Enkele jaren geleden hadden we samen met een vriend al een zeilboot gekocht in het vooruitzicht van een trans-Atlantische race, maar dat bleek te moeilijk te regelen: het vergde te veel tijd, onderhoud en opofferingen, vooral dan op professioneel gebied
Jaren geleden heb ik een groepsverzekering, een VAPZ en effectenrekeningen afgesloten. Ik heb mijn aandelenportefeuille gediversifieerd. Ik heb ook belegd in vastgoed en ongeveer tien jaar geleden een mooi appartement aan de oevers van de Maas gekocht. We zijn met de laatste afbetalingen bezig. Ik zal een deel van het geld dat ik voor de financiering van dit vastgoedproject heb gebruikt, terug in handen krijgen en gebruiken voor de aankoop van een boot, liefst nog vóór mijn pensioen. Zo kan ik me volledig focussen op mijn passie als ik definitief een punt zet achter mijn carrière.
Blijven leren
Ik wil jonge artsen graag vertellen dat ze gepassioneerd moeten blijven. Ze mogen zich niet laten ontmoedigen door de onvermijdelijke lotgevallen van het leven. Voor mij is geneeskunde niet alleen een beroep, het is ook een status met zijn beperkingen en morele verplichtingen. Er is geen dag in mijn leven waarop ik niets geleerd heb. Er zijn maar weinig beroepen waarin hetzelfde kan worden gezegd. Er valt veel te leren van jonge collega's, assistenten of stagiairs. Vooral dan van wat zij in een ander ziekenhuis hebben gezien en beoefend.
Het is belangrijk om alert te blijven en niet tevreden te zijn met wat je al weet en kent. Op het einde van hun studies geneeskunde hebben jonge artsen duizenden pagina's geassimileerd, hun hoofd zit vol informatie. Maar dit is niet wat hen intelligent maakt. Echte intelligentie is in staat zijn om wat je geleerd hebt in praktijk om te zetten, deze kennis te gebruiken en voortdurend te laten aangroeien.
De geneeskunde evolueert voortdurend. Je moet je kunnen aanpassen om niet achterop te geraken. Je moet zin blijven hebben om te leren en te groeien en niet aarzelen om je werkwijze te veranderen. In de geneeskunde die ik momenteel beoefen, blijven de basisprincipes overeind: patiënten verzorgen en ziekten behandelen. Maar de manier waarop wij het doen en de middelen die wij nu hebben, zijn zo anders dan die van dertig jaar geleden. We moeten nieuwsgierig blijven en ons vragen blijven stellen. Je moet zeker zijn van jezelf wanneer je een beslissing neemt en tegelijkertijd je kennis voortdurend in twijfel trekken. Voor mij is dat niet tegenstrijdig. Ik ben ervan overtuigd dat iemand die op deze manier naar geneeskunde kijkt, het ook goed doet."
